به گزارش آژانس خبری بین المللی فرحت،با نشست سه چرخبال در منطقه زلزله زده در جنوب شرق افغانستان ده ها نفر به امید دریافت کمک های ضروری شروع به تجمع کردند. در عوض، گروهی از وزرای کابل از هواپیما بیرون آمدند.
مولوی شرف الدین مسلم، سرپرست معاونت مدیریت حوادث طبیعی، به جمعیت گفت: «از خدا می خواهم که به مجروحان کمک کند تا زودتر بهبود یابند. امارت اسلامی متعهد است در این زمان سخت از شما حمایت همه جانبه کند.»
چند صد متر آن طرف تر، خانواده ها عزیزانشان را دفن می کردند و وسایل خانه های ویران شده خود را با دست بیرون می آوردند.واشنگتن پست در مصاحبه ی که با مردم در محل رویداد داشته نوشته است،که، هیچ کس هیچ کمکی به جز شیرینی و آبمیوه ای که توسط تجاران محلی توزیع شده بود دریافت نکردند.
زمین لرزه ویرانگری که اوایل چهارشنبه در ولسوالی گیان در شرق افغانستان رخ داد و بیش از 1000 نفر کشته برجا گذاشت، آزمون بزرگی برای توانایی طالبان در پاسخگویی به یک فاجعه چالش برانگیز در مقیاس بزرگ خواهد بود.
این کشور در حال حاضر در بحبوحه یک بحران انسانی شدید قرار دارد که با به قدرت رسیدن طالبان در تابستان گذشته تشدید شد.
اکثریت جهان روابط رسمی دیپلماتیک خود را قطع کردند و کمک های بین المللی را کاهش دادند و میلیون ها افغان را بیشتر در فقر و گرسنگی فرو برد.
مرد جوانی که در کنار تپه روبه‌روی جمعیتی که پیوسته در حال افزایش است، می‌گوید: «من صدای هلیکوپترها را شنیدم و به اینجا آمدم که فکر می‌کردم کمک می‌آورند.
در عوض فکر می‌کنم افرادی بودند که سخنرانی می‌کردند.»
شیر علی، 20 ساله، هنوز در غبار بیرون آوردن اعضای خانواده اش از زیر آوارهایی که قبلاً خانه اش بود، پوشیده شده بود.
هر 13 نفر از بستگان او زنده ماندند، اما خانه آنها به طور کامل ویران شد و همه مجبور شدند در فضای باز بخوابند.
او گفت: «ما سعی کردیم با مقداری پلاستیک خود را از باران بپوشانیم، اما برادران کوچکترم تمام شب گریه می کردند که از یخی هوا. “امیدوارم دولت اینجا باشد تا به ما چادر بدهد، چیزی که ما را گرم نگه دارد.”
هر خانه در روستای جیانخر، مانند بسیاری از روستاهای دیگر در این ولسوالی، آسیب دیده یا ویران شده است. صدها نفر بی خانمان هستند، نه چادری برای خوابیدن و نه پولی برای بازسازی.
هنگامی که نیروهای امنیتی هلیکوپترها نزدیک شد، با انتشار اخباری مبنی بر ورود سراج الدین حقانی، سرپرست وزارت وزارت داخله، جمعیت زیاد شد.
جنگجویان طالبان از میدان خارج شدند و تماشاگران را عقب راندند، اما گروهی از مردان جوان از اطراف عبور کردند و با لبخند زدن برای سلفی از وزیر استقبال کردند.
حقانی خطاب به جمعیت گفت: «خداوند رفتگران را بیامرزد و مجروحان را شفا بدهد».
هلیکوپتر حقانی همچنین تعدادی جعبه با نشان‌های یونیسف تحویل داد که در کنار میدان باز تخلیه شده بودند اما باز نشده بودند. گروهی از مردان با لباس های آبی بیمارستانی در همان نزدیکی ایستاده بودند و صحنه را تماشا می کردند.
مقبول لقمانزی، یک مقام ارشد صحی محلی در پکتیکا، در پاسخ به این سوال که طالبان چگونه به بحران واکنش نشان می دهد، گفت که توزیع کمک برای رهبری آنان “مسئله دشواری” است. وی تخمین زد که کابل حدود 10 درصد کمک ها را تامین می کند و متباقی توسط سازمان های بین المللی انجام می شود.
وی گفت: به دلیل وضعیت اقتصادی دولت بیش از این نمی تواند به مردم کمک کند.
یک جنگجوی طالبان که از چند قدمی نظاره گر بود، لقمانزی را کنار کشید و به او گفت که با خبرنگاران صحبت نکند. دوکتور مودبانه مصاحبه را تمام کرد.
عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت امور خارجه در مصاحبه با روزنامه واشنگتن پست گفت: «ما تجهیزات داریم، چه حمل و نقل، چه کادر پزشکی یا سایر منابع انسانی. «آنچه ما کمبود داریم منابع مادی است که خیمه، غذا، آب و دوا است.
و این از مسدود شدن دارایی های ما و تحریم بانک مرکزی ما ناشی می شود. ”
جان کربی، سخنگوی امنیت ملی ایالات متحده روز پنجشنبه در یک نشست خبری در کاخ سفید گفت:که این کشور در تلاش است تا وجوه مسدود شده را برای کمک به قربانیان زلزله، آزاد کند، اما «از آنجایی که ما هنوز در حال انجام یک روند قانونی در اینجا هستیم، این کار انجام نمی‌شود.عاقلانه در مورد آن صحبت کنم. ”
عبدالرحمن در سن 50 سالگی دو همسر و هشت فرزندش را از دست داد. نوزاد او – که در گهواره ای پوشیده شده با اسکلت فلزی می خوابید – یکی از چهار بازمانده خانواده اش بود.
عبدالله عابد، برادر عبدالرحمن، گفت: «در جایی کندنکاری کردم که صدای گیرمانده گان را شنیدم که نامم را صدا می کردند.
افرادی که جان باختند خیلی عمیق زیر آوار بودند. چهار ساعت کندنکاری کردیم اما دیر شده بود. ”
با افزایش جمعیت ناامید در گیان در روز پنجشنبه، یکی دیگر از جنگجویان طالبان از تلاش های نیروهای امنیتی برای بازیابی دفاع کرد.
عزت الله گفت: «این دولت حتی بهتر به این فاجعه پاسخ خواهد داد، زیرا ما هیچ فسادی نداریم.
وی با بیان اینکه مردم روستاهای اطرافش باید برای کمک دعا کنند، ادامه داد: این یک عمل الهی بود و باید آن را بپذیرند. «وقتی خدا با مردم خشمگین می‌شود، چنین اتفاقاتی را می‌فرستد. این یک آزمایش است. ”
پکتیکا یکی از نادیده گرفته ترین ولایات کشور برای چندین دهه بوده است.
به گفته گروه های بشردوستانه و مقامات محلی، این ولایت در میان فقیرترین ولایات افغانستان است و از پایین ترین میزان دسترسی به آموزش و مراقبت های صحی برخوردار است.
وضعیت تنها پس از کاهش میلیاردها دلار کمک در سال گذشته بدتر شده است.
سمیرا سید رحمان، سخنگوی کمیته بین‌المللی نجات، یکی از سازمان‌های غیردولتی که در تلاش‌های امدادی مشارکت دارد، گفت: «کاهش کمک‌های خارجی از ماه اگست تأثیرات مخربی بر بخش بهداشتی که از قبل با مشکل مواجه است، داشته است.
«کاهش کمک‌ها خدمات حیاتی صحی را در سراسر کشور تضعیف کرد، پیامدهایی که اکنون مشاهده می‌شود» زمانی که [افغانستان] تحت تأثیر فاجعه‌ای مانند این قرار میگیرد، آشکارتر می‌شود. ”
رهبری طالبان متعهد شده است که به زودی غرامت به خانواده‌های کشته‌شدگان یا مجروحان زلزله را آغاز خواهد کرد، اما تعداد کمی از غیرنظامیانی که با واشنگتن پست مصاحبه کردند، معتقد بودند که هرگز پولی نخواهند دید.
مردی که از ترس انتقام‌جویی به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد، گفت: «همه پول‌ها فقط نصیب افرادی می‌شود که با آنها رابطه دارند».
پیرمردی حرفش را قطع کرد و فریاد زد که “مثل دولت قبل فقط به پولدارها پول می دهند!” او همچنین خواست نامش منتشر نشود.
جیانخبر، مرد جوانی که در لبه جمعیت منتظر بود، گفت: “ما فقط کمک ساده می خواهیم.” “اگر امروز بدون هیچ چیزی به خانه ام برگردم، البته عصبانی خواهم شد.” او همچنان منتظر بود که هلیکوپتر حقانی بلند شود.
گروهی از اعضای محلی طالبان در لبه میدان تجمع کردند و برای جمعیت سخنرانی کردند.
آنها به جمعیت بیش از صد نفری که در لبه میدان جمع شده بودند، گفتند: «لطفاً به خانه بروید. “کمک به شما تحویل داده خواهد شد. اینجا جمعیت تشکیل ندهید، فقط به خانه هایتان برگردید و منتظر بمانید. ”
بر گردان صدیقی
فرحت نیوز
