خبرنگاران و روزنامه نگاران فلسطینی،سازمان ملل متحد را به وظایف سمبولیک و غیر قابل تحرک در جلوگیری از خشونت ها برابر خودشان از سوی گروهای مسلح حکومتی آن کشور متهم میکنند.
رسانه های فلسطینی نوشته اند،وقتی سازمان ملل به جز وظایف سرپایی کاری انجام نمی دهد، سازمان های حقوق بشر و جامعه مدنی به طور کامل متوقف می شوند.
یک بن بست اوایل این هفته، مرکز فلسطین برای توسعه و آزادی های رسانه ای (MADA) از جامعه بین المللی خواست تا قطعنامه 2222 شورای امنیت سازمان ملل متحد را که در سال 2015 مورد توافق قرار گرفت، با توجه به تخلفات روزنامه نگاران فلسطینی توسط ارتش اسرائیل، تصویب کند.
حملات علیه روزنامه نگاران فلسطینی در فبروری سال جاری افزایش یافت و 46 مورد نقض شد که 19 مورد نسبت به 27 مورد در جنوری افزایش داشت. 39 مورد از تجاوزات فبروری توسط سربازان اسرائیلی انجام شده است، در حالی که سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطین مسئول 4 مورد بوده است. سه مورد باقی مانده به رسانه های اجتماعی نسبت داده شد.
در سال 2021، اسرائیل بیش از 260 روزنامه نگار فلسطینی را در کرانه باختری اشغالی و بیت المقدس شرقی هدف قرار داد. به این موارد باید 13 موردی را که در ماه مه در نوار غزه مورد هدف قرار گرفت، اضافه کرد، زمانی که اسرائیل بمباران هوایی دیگری را در این منطقه انجام داد و فلسطینیان علیه برنامه ریزی شده جابجایی اجباری ساکنان شیخ جراح در قدس اشغالی متحد شدند.
شرین الخطیب، معاون نظارت و اسناد MADA خاطرنشان کرد که مقامات اسرائیلی روزنامه نگاران را با تظاهرکنندگان مخلوط می کنند.
او توضیح داد: اغلب روزنامه نگار متهم می شود که در یک رویداد سیاسی به عنوان عکاس یا گزارشگر شرکت کرده است. اما [مقامات اسرائیل] بین روزنامه نگاری که به عنوان بخشی از کار خود در میدان حضور دارد و یک شرکت کننده فعال تمایزی قائل نمی شوند.
پوشش معمولی که روزنامه نگاران انجام می دهند به عنوان کیفرخواست توسط مقامات اسرائیلی استفاده می شود و هدف آن جلوگیری از انجام کارشان است.
قدس اشغالی: ارتش اسرائیل شیخ جراح را برای تامین امنیت تجمع شهرک نشینان می بندد.
جنوری گذشته، 20 عضو پارلمان اروپا درخواست را امضا کردند که خواستار آزادی رفت و آمد روزنامه‌نگاران فلسطینی شد، بر اساس گزارشی از Euro-Med Monitor که در آن محدودیت‌های دولت اسرائیل بر آزادی رفت و آمد به عنوان ابزاری برای اجبار، همراه با ممنوعیت‌های سفر، اداری توضیح داده شد. بازداشت و بازجویی خشونت آمیز در این طومار آمده است: «این گونه اقدامات تهدیدی جدی برای استقلال روزنامه‌نگاری فلسطین و آزادی بیان و بیان در سرزمین‌های اشغالی فلسطین است».
درخواست MADA «یا اتحادیه حمایت از روزنامه نگاران»برای مداخله بین المللی، حتی اگر بر اساس شورای امنیت سازمان ملل باشد.
قطعنامه، احتمالا هیچ حمایت جمعی بین المللی پیدا نمی کند.
اگر پارلمان اروپا بیش از 750 عضو آن در خواستی را امضا می‌کردند، می‌توانست تا حدودی تأثیر بگذارد، اما تنها 20 نفر آن را انتخاب کردند. به طور مشابه، حمایت ادعایی سازمان ملل از حقوق فلسطین فراتر از قطعنامه ها و بیانیه ها نیست. عمل به لفاظی های آن، در درجه اول، همدستی ناگفته ای را که جامعه بین المللی با اسرائیل ایجاد کرده است، آشکار می کند.
سازمان ملل متحد به دور از ارائه یک پلت فرم حقوق بشر به جامعه مدنی و سازمان های حقوق بشر، یک شکست دائمی ایجاد کرده است که در آن ستمدیدگان و طرفداران آنها باید برای حمایت از آنها درخواست کنند.
چنین سازمان هایی نباید مسئولیت یادآوری به جامعه بین المللی را بر دوش داشته باشند که باید طبق قوانین بین المللی عمل کنند. با این حال، ساختار سازمان ملل به گونه‌ای است که از مسئولین خشونت محافظت می‌کند تا از دولت‌های قدرتمندی که این سازمان را تأمین مالی و حکومت میکنند، متوسل شود.
اتخاذ قطعنامه‌ها زمانی که اجرا نادیده گرفته شود معنایی ندارد و دیپلمات‌ها در این مورد خود را از عواقب واقعی آزار و اذیت روزنامه‌نگاران رها میکنند.
وقتی صحبت از اسرائیل به میان می‌آید، امتناع بیشتر از نگاه کردن به حملات به روزنامه‌نگاران به عنوان بخشی از خشونت استعماری آن، همه زمینه‌ها را از بین می‌برد و سازمان ملل با استدلال‌های متقابل اندکی از سوی سازمان‌های حقوق بشری مواجه می‌شود که به عادی‌سازی نقض‌های اسرائیل می‌افزاید.
در چنین زمینه‌هایی، و در شرایطی که اسرائیل از نظر نکبه‌ای که بر فلسطینی‌ها تحمیل می‌کند، تعریف‌نشده باقی مانده است، سازمان ملل چه حمایتی می‌تواند ارائه دهد، در حالی که قبلاً فلسطینی‌ها را بخشی از یک پروژه آزاردهنده اما یکبار مصرف طبقه‌بندی کرده است؟ این به خودی خود هیچ حمایتی از فلسطینی ها نمی کند، چه رسد به خبرنگاران.
احسان الله صدیقی
فرحت نیوز
